contoh drama bahasa jawa (tugas b.jawa)

“Anak Polah Bapak Kepradah”

Ing sawijining dina, ana kaluwarga sing susah uripe, yaiku pak Narko sing kerjo dadi tukang becak lan Bu Narko ora nyambut gawe. Kaluwarga iku duweni putra jenenge Painem. Arek’e ora sepira pinter ing sekolah. Painem iku arek’e meneng.

Painem        : ‘’Pak, kula badhe budhal sekolah. Nyuwun sangune, Pak?’’

P.Narko       : ‘’Oalah Nak. Bapak wingi ae ora oleh dhuwit akeh. Dhuwite entek gawe mangan wingi tok.’’

Painem        : ‘’Pak kula ora nate diparingi sangu karo bapak. Sewuu ae pak.’’

P.Narko       : ‘’ Bapak ora nduwe dhuwit, temenan lho Nak.’’

Painem        : ‘’ Yoweslah Pak. Assalamu ‘alaikum. ‘’ (salaman)

P.Narko       : ‘’ Wa’alaikum salam.’’

          Ing dalan, Painem mikir yo’opo carane ben de’e nyekel dhuwit akeh. Sak tekane ing sekolah de’e ndeleng Hapsari nyekel Handphone apik. Akhire Painem ngerencana’no arep njupuk Handphone ne Hapsari.

Painem        : “ Yaopo yo cara’e ben aku iso nyekel dhuwit akeh.”

Kringg....Kringg....Kringg....

Bel mlebu sekolah muni, Painem ndeleng Hapsari nyimpen Handphone ne ing tas. Pas bel istirahat muni, kabeh siswa metu kelas kajaba Painem, mergane de’e arep’e njupuk Handphone ne Hapsari. Akhire de’e njupuk Handphone ne Hapsari ing tas’e Hapsari. Sakmarine istirahat Hapsari ndelok yen Handphone ne ora onok.

Hapsari        : “ He rek onok seng weruh Handphone ku? ”

Painem        : “ Gak ngerti Hap, opo’o ? ”

Hapsari        : “ Handphone ku ilang , hiks hiks. ” (nangis)

Painem        : “ Salah’e kon nggowo Handphone nang sekolah, Hap”

Hapsari        : “ Yowes lah, tak lapor guru BK. ”

          Akhire Hapsari ngelapor neng guru BK yen Handphone ne ilang. Pas moleh sekolah Painem  ngedol Handphone ne Hapsari. Sesuke ana kanca kelase Painem lan Hapsari ngomong. De’e curiga yen painem sing njupuk Handphone, soale Painem iku dewe’an ning kelas. Akhire Guru BK nimbali Painem.

Ing ruang BK.

Painem        : “ Assalamualaikum, wonten napo, Pak? Kula kok ditimbali? ”

Guru BK      : “ Wa’aikumsalam. Painem, opo kowe sing njupuk Handphone ne Hapsari? ”

Painem        : “ Mboten pak. Kula mboten njupuk  Handphone ne Hapsari.”

Guru BK      : “ Gawanen tasmu mrene, Nem ”

          Sakwise njupuk tas, Painem teko maneh.

Painem        : “ Iki pak tas kula, napa maleh? ’’

Guru BK      : “Timbalono Hapsari mrene, Nem. ”

Painem        :  “ Inggih pak,’’

          Guru BK lan Hapsari nggledah tas’e painem. Sakwise nggledah tas’e Painem Guru BK lan Hapsari ora nemu Handphone ne Hapsari . Pas  teko omah  Hapsari nangis amarga ana data-data sing penting ing njero Handphone ne.

P. Hapsari   : “ Opo’o nangis Hap? “

Hapsari        : “ Hiks... Hiks... ” (nangis)

P. Hapsari   :  “ Ono opo nduk? Kok nangis? ”

Hapsari        :  “ Handphoneku ilang Pak.”

P.Hapsari    :  “ Kok iso ilang..?? ”

Hapsari        :  “ Pas budal isih ono lho, Pak. Tapi pas mari istirahat wes ora ono.”

P.Hapsari    :  “Wes ojok nangis terus ae nduk, tak tukokno seng anyar lan lebih apik  maneh.”

P. Hapsari   : “ Yawwes, sesuk ae digoleki maneh. Saiki turu’o.”

Hapsari        :  “ Iyo Pak.”

Hapsari        :  “ Emoh pak. Aku pengen Handphone ku balik . Soale akeh data-data sing penting.”

          Dina iki ana pelajaran basa jawa, Hapsari durung nggarap Pr basa jawa amarga de’e kepikiran Handphone ne sing ilang , akhire Hapsari nyeleh bukune Painem.

Hapsari        :  “ He, Painem.. aku nyeleh buku basa jawamu? Opo wes mari ”

Painem        :  “ Wes mari Hap, nyeleh ta? ”

Hapsari        :  “ Oh iyo, suwun ”

          Pas mbuka bukune Painem , Hapsari nemu kertas.

Hapsari        :  “ Loh iki kertas opo..?? Iki kan kertas bon?”

          Sakwise ngerjakno Pr basa jawa Hapsari mbalikno buku basa jawa’e ing Painem. Nanging kertas ing ditemukno ora dibalikno tapi disimpen. Akhir’e de’e nggolek toko sing ana ing kertas iku. Pas ing kono, ditakokno Handphone ne wis dituku karo wong liyo. Sesuk’e Hapsari ngomong ing guru BK.

Hapsari        :  “ Assalamualaikum.?? ”

Guru BK      :  “ Waalaikum salam, ana opo Hap..?? ”

Hapsari        :  “ Wingi kula nyeleh buku basa jawane Painem. Terus kula nemuake kertas. Iki pak kertase. ”

Guru BK      :  “ Lho iki kan kertas gawe bon Handphone ? Hapsari bon Handphone iki tak gowo yo ? Gawe bukti. Yowes maringene tak gawekno undangan gawe bapakmu lan wong tuwane Painem. ”

Hapsari        :  “ Oh nggih pak.”

Guru BK      :  “ Sek entenono.”

Hapsari        :  “ Nggih pak ”

          Sakwise 15 menit.

Guru BK      : “ Iki surate Hap, terus tolong timbalono Painem. ”

Hapsari        :  “ Inggih pak. ”

Ing kelas , Hapsari nimbali Painem.

Hapsari        :  “ Painem, kowe ditimbali guru BK ing ruang BK. ”

Painem        :  “ Ono opo hap ? ”

Hapsari        : “ Aku ora weruh.”

Painem        : “ Yowes , Suwun.”

ing Ruang BK

Painem        : “ Assalamualaikum, Pak jarene Hapsari kula ditimbali Bapak?”

Guru BK      : “ Wa’aikumsalam. Iki Painem surat gawe wong tuwo mu. ”

Painem        : “ Iki surat opo pak? ”

Guru BK      : “ Wes kekno gawe wong tuwo mu ae! ”

Pas teko omah wong tuwone Painem kaget utamane Bu Narko.

Painem        : “Assalamualaikum, Buk ana surat saking Guru BK.”

Bu Narko     : “ Wa’aikumsalam, Painem iki surat opo? “

Pak Narko   : “ Iyo Painem nggolek masalah ae kowe iku. ”

Painem        : “ Opo’o sih kulo diseneni ae? ”

Bu Narko     : “ Kowe iku nyolong Handphone ne koncomu yo . ”

Pak Narko   : “ Mboh kon iku bapak iki masia keadaan uripe koyok ngene gak nate ngajari kon njupuk barange wong liyo ”

Painem        : “ Aku ora tau njupuk barange wong liyo pak  ”

Bu Narko     : “ Wes meneng ae gara gara ulahmu, Bapak lan Ibu di celuk nang sekolah. Wes gak usah kakehan alasan. ”

Sesuke nang ruang BK bapak’e lan Hapsari wes teko ndhisiki

P. Hapsari, Hapsari : “ Assalamualaikum, sugeng enjing, Pak.”

Guru BK      : “ Wa’alaikumsalam. Oh Hapsari lan Bapak’e nggih. Pinarak rumiyen Pak?”

P. Hapsari   : “ Inggih.”

Guru BK      : “ Dadi ngenten pak wingi Hapsari cerito ning kulo, yen Painem koncoe Hapsari iku njupuk Handphonene Hapsari lan didol. “

P. Hapsari   : “ Inggih, Hapsari wingi sampun cerito. ”

Bu Narko     : “ Tok tok tok, Assalamu’alaikum wr.wb. ”

Guru BK, P. Hapsari , dan Hapsari : “ Walaikum salam, pinarak rumiyen “

Guru BK      : “Ngeten Pak, Buk. Putrane panjenengan iku mari njupuk Handphone ne Hapsari lan didol.”

Bu Narko     : “ Astagfirullah, anak ku. Kula mboten percaya yen anak kulo kaya ngaten. “

Guru BK      : “ Iki Hapsari, Bu sing Handphone ne dijupuk Painem.”

Bu Narko     : ” Bener ta Hap? ”

Hapsari        : “ Inggih Handphone kulo ilang.”

Guru BK      : “ Niki loh Pak buktine bon-bonan’e Handphone.”

Sakwise Guru BK ngomong akhire Painem ngaku lek njupuk Handphone ne Hapsari.

Painem        : “ Inggih pak, pancen kulo sing njupuk Handphone ne Hapsari amarga kulo sakbendino gak di paringi sangu kaliyan bapak kulo.”

P. Hapsari   : “ Oalah yowes ora usah di ijoli Handphone ne orapopo.”

B. Painem    : “ Ojo ngono Pak, ngono-ngono salahe anakku, anakku iku keluargaku dadi wis dadi tanggung jawabku. Ngene ae Pak, Handphone iku tak ijoli nanging ngijoline isok’e nyicil.”

P. Hapsari   : “ Wes talah, kulo ikhlas, Pak. Gapopo ora usah nyicil.”

P. Narko      : “ Gapopo Pak tak ijoli wae.”

Guru BK      : “ Yaweslah iku sing paling adil.”

          Sak bendino Pak Narko kerja keras gawe ngijoli Handphone sing di jupuk Painem. Sawijining dina udan deres lan Pak Narko pas narik becak. Becak’e Pak Narko ketiban wit trembesi sing roboh amarga udan lan kenek angin

Bruakk... Bruakk...

P. Narko      : “ Astaghfirullah..”

B.Narko       : “ Ana opo pak?”

P.Narko       : “Ya ampun Bu. Becak’e ketiban wit Trembesi.”

B.Narko       : ” Terus yo’opo pak. Yo’opo iki pak. yo’opo?”

Painem        : “Ana opo iki pak?”

P.Narko       : ”Iki iku salahmu kabeh gara-gara kowe njupuk Handphone koncomu, Bapak dadi kenek batu’ne.”

Painem        : “Sepurane pak. Sepurane. ”

                  

Pancen iki nasib’e kaluwarga Pak Narko. Bener  jare pepatah yen Anak Polah Bapak Kepradah.